مطالعه تجمع یونی و حلالپوشی مایع یونی 1-هگزیل-3-متیل ایمیدازولیوم کلراید در حلالهای مولکولی با استفاده از اندازه گیری های خواص ترمودینامیکی

بخش اول: با استفاده از داده های تجربی دانسیته و سرعت صوت، خواص مولی ظاهری مایع یونی در همه سیستم های مورد مطالعه در دماهای مختلف محاسبه شد. حجم مولی ظاهری رقت بی نهایت برای بررسی برهمکنش های حلال-حل شونده مورد استفاده قرار گرفت و معلوم شد که برهمکنش [hmim]cl با حلال های مورد بررسی از ترتیب متانول> استونیتریل>1-پروپانول> اتانول>2-پروپانول>1-بوتانول> آب پیروی می کند. با استفاده از داده های هدایت سنجی، هدایت الکتریکی ویژه و هدایت الکتریکی مولی مایع یونی در سیستم های مورد بررسی بدست آمد. در غلظت یکسان، هدایت الکتریکی [hmim]cl از ترتیب استونیتریل> آب> متانول> اتانول> 1-پروپانول> 2-پروپانول> 1-بوتانول پیروی می کند. ضرایب اسمزی تجربی در دمای 15/318 کلوین، به طور مستقیم از روش اسمومتری فشار بخار بدست آمد و با استفاده از آن، فعالیت، فشار بخار، کاهش فشار بخار و ضریب فعالیت حلال و هم چنین ضریب فعالیت مولی متوسط مایع یونی و انرژی آزاد گیبس مولی مازاد برای همه سیستم های مورد بررسی محاسبه شد. نتایج نشان داد که به استثنای محلول های غلیظ استونیتریلی، در همه محلول های مورد مطالعه، حلال دارای انحراف مثبت جزئی از رفتار محلول رقیق ایده ال است در حالی که حل شونده انحراف منفی شدیدی از حالت رقیق ایده ال نشان می دهد از این روست که مقادیر انرژی آزاد گیبس مولی مازاد برای همه محلول های بررسی شده منفی است. بخش دوم: داده های بدست آمده از روش اسمومتری فشار بخار نشان داد که کاهش فشار بخار برای سیستمهای سه تایی شامل ( مایع یونی+ peg+ آب) به مقدار جزئی از مجموع فشار بخار سیستم های دوتایی متناظر با مولالیته یکسان با محلول سه تایی، بیش تر است و می توان نتیجه گرفت که مایع یونی دارای اثر salting-out ضعیف روی محلول های آبی peg است.